طرح صنعتی، هرگونه ترکیب خطوط و رنگ ها و هرگونه شکل سه بعدی با خطوط، رنگ ها و یا بدون آن می باشد که بتواند در یک فرایند صنعتی روی کالا به کار رود و به آن شکل ظاهری خاصی دهد.مثل اختراعات در صورتی که طرح های صنعتی براساس قانون در کشور ثبت شود ، صاحب آن این حق را بدست می آورد که اشخاص ثالث را از نسخه برداری غیرمجاز یا تقلید طرح به ثبت رسیده منع کند. به عبارتی طراح که طرح صنعتی را براساس قانون ثبت می کند از حق انحصاری جلوگیری از نسخه برداری غیرمجاز یا تقلید توسط اشخاص ثالث بهره مند می گردد و براساس آن می تواند علیه ناقضین حقوق خود به مراجع مربوطه قضایی شکایت خود را اعلام نماید.
مثلاً در صورتی که طرح شما چتری می باشد که در اداره ثبت طرح صنعتی ثبت شده است شما دارای حق انحصاری نخواهید بود که جلوگیری کنید تا اشخاص ثالث از طرح شما تقلید نکنند.با این توضیح که رقبای شما مجاز نیستند چیزی را با همان طرح یا طرحی که اساساَ عین طرح شما است وارد بازار نمایند یا بفروشند ، به هر جهت در صورت نقض حق، شما می توانید از استفاده از طرحتان بوسیله اشخاص ذکر شده جلوگیری نمایید.و حتی می توانید در صورت اثبات ورود خسارت، خسارت وارد شده را هم در خواست کنید.
نظر به قوانین ملی بیشتر کشورها مصادیق حقوق انحصاری ناشی از ثبت طرح صنعتی عبارتند از :
ساخت : صاحب طرح صنعتی به ثبت رسیده می تواند سایرین را از ساخت هر محصولی که طرح وی در آن به کار رفته یا گنجانده شده است جلوگیری کند.
عرضه برای فروش : با توجه به قوانین این قبیل کشورها نه تنها حق فروش بلکه عرضه برای فروش نیاز به کسب اجازه از صاحب طرح دارد.
حق واردات : با توجه به حق مذکور صاحب طرح می تواند مانع ورود کالاهایی گردد که بدون اجازه او و با استفاده از طرح او ساخته شده و به کشور وارد شده است.
صادرات : در قوانین ایران براساس ماده 14 قانون مصوب 1386، صادرات به عنوان یکی از مصادیق حقوق انحصاری ناشی از ثبت اختراع قید شده است.
حقوق معنوی
طراح علاوه بر حقوق مادی و اقتصادی حقوق معنوی دارد ، بدین معنی که نام طراح بر روی اثر به عنوان اینکه پدید آورنده طرح می باشد نوشته می شود. این حق برای صاحب اختراع هم پیش بینی شده است.
حقوق معنوی طراح در کنوانسیون پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی و موافقت نامه تریپس صراحتاً نیامده است.در قوانین ملی برخی از کشورها چنین حقی آورده شده است.حقوق معنوی طراح قابل انتقال نمی باشد و محدود به زمان و مکان نیست.در قانون ثبت اختراعات، طرح صنعتی و علائم تجاری تصویب شده در سال 1386 ایران هم به این حق طراح اشاره شده است.با توجه به ماده 23 قانون ذکر شده که مفاد ماده 5 قانون را درباره طرح های صنعتی قابل اعمال دانسته است و طبق بند ( و ) و ماده 5 قانون، نام طراح صنعتی میبایست در گواهینامه طرح ذکر گردد شود مگر اینکه طراح به صورت کتبی از اداره مالکیت صنعتی مطالبه نماید که اسمش قید نشود.
همچنین طبق بخش اخیر بند ( و ) و ماده 5 قانون، هر گونه اظهار یا تعهد طراح مبنی بر اینکه اسم شخص دیگری تحت عنوان طراح ذکر شود اثر قانونی ندارد.نظر به مجمع مراتب فوق می توان گفت که قانون تصویب شده در 1386 ایران مثل قوانین ملی خیلی از کشورها در کنار حقوق مالی طراح برای او حقوق معنوی که همانا حق قید نام او در گواهینامه طرح صنعتی می باشد پیش بینی کرده است؛ که از نظر اینکه این نوع حقوق معرف شخصیت صاحب طرح می باشد و وابستگی زیادی با شخصیت طراح دارد، غیرقابل انتقال و دائمی معرفی گشته است.
همکاران ما در ثبت کریم خان با افتخار در خدمت شما خواهند بود.
دیدگاهی یافت نشد