باتوجه به مقاله های پیشین،اگر بنا به قوانین کشورما طرح های صنعتی ثبت شود،دارندگان آن بر اساس مالیکت میتوانند اشخاص ثالث را از کپی برداری غیرمجاز آن ممانعت نمایند. به بیان دیگر شخصی که طرح صنعتی را بنا به قوانین ثبت می نماید، از حق انحصاری پیشگیری از تقلید به وسیله اشخاص ثالث بهره مند می گردند و با اتکا به آن می تواند در برابر عهدشکنی حقوق خود به مراجع دارای صلاحیت قضایی شکایت نمایند.
به طور نمونه ، چنانچه طرح شما چتری باشد که در اداره طرح صنعتی ثبت شده باشد،با حق انحصاری آن می توانید از تقلید طرح شما به وسیله اشخاص ثالث ممانعت نمایید. به این معنی که حریفان شما قادر نمی باشند همان طرح را به بازار عرضه نمایند، و حتی می توانید با اثبات خسارت، جبران آن را درخواست نمایید.در مقررات اکثر کشورها گواه حقوق انحصاری متاثر از ثبت طرح صنعتی حساب شده و دارندگان حق و قاضی می توانند با رجوع به قانون به گواهی این حقوق به صورت کامل به آن دسترسی داشته باشند.بنا به مقررات اکثر کشورها گواهی حقوق انحصاری متاثر از ثبت طرح صنعتی شامل : طراحی ، عرضه ، واردات ، صادرات یا فروش هر کالایی که طرح در آن استفاده شده است.
استثنائات وارده بر حقوق انحصاری
حقوق انحصاری متاثر از ثبت طرح های صنعتی در چارچوب منافعی مانند منافع عمومی و منافع مصرف کننده می باشد.
در مقررات کشورها بنا به پیشرفت آن ها قوانین متمایزی مرتبط با حقوق انحصاری متاثر از ثبت طرح های صنعتی به وجود آمده است.
ماده 23 قوانین ثبت اختراعات طرح های صنعتی و علائم تجاری تصویب شده 1386 ایران محتوای بند ( ج) ماده 15 قانون مذکور که به اختراعات مربوط می باشد به طرح های صنعتی هم مربوط می باشد. بنا به بند بالا، موارد استثنا حقوق انحصاری متاثر از ثبت طرح صنعتی را به صورت چکیده در ذیل توضیح می دهیم :
- استفاده با مقاصد آزمایشی
- پایان بهره برداری از حق
- تاییدیه های طرح صنعتی و حمل و نقل بین المللی
- استفاده ارجح
- انتقال حقوق متاثر از ثبت طرح های صنعتی
- واگذاری مالکیت طرح صنعتی
- واگذاری حق بهره برداری
- واگذاری قهری
در ذیل به بررسی قوانین بهره برداری از طرح های صنعتی با مقاصد آزمایشی را ارزیابی می کنیم:
ضوابط قانونی حاکم بر استفاده از طرح صنعتی با اهداف آزمایشی
بنا به ماده 23 و شق ( 3 ) بند ( ج ) ماده 15 قانون تصویب شده 1386،استفاده هایی که تنها با مقصود آزمایشی درمورد طرح های صنعتی به ثبت رسیده اعمال می گردد،بنابراین از حقوق متاثر از تاییدیه طرح صنعتی بیرون نمی باشد، به بیان دیگر ، استفاده از طرح های صنعتی به ثبت رسیده به وسیله افراد بدون رخصت دارندگان آن ها در مقاصد تجاری به کاربرده شود، رد حق به حساب می آید.
به این ترتیب بهره برداری از طرح های صنعتی به ثبت رسیده اگر به نیت تجاری به کاربرده نشود درحیطه حقوق انحصاری واگذاری شده به دارنده طرح قرار نمی گیرد. به طور نمونه بکارگیری طرح های صنعتی به ثبت رسیده برای تحقیقات یا آموزش به اجازه دارنده طرح نیازی نمی باشد.
با توجه به شق 3 بند ( ج ) ماده 15 و ماده 23 قانون تصویب شده 1386 نکات لازم زیر را نام می بریم:
1- آیین گذار در شق ( 3) بند ( ج) ماده 15 قانون تصویب شده 1386 به روشنی بکارگیری با هدف آزمایشی را از حقوق انحصاری متاثر از ثبت طرح های صنعتی بیرون می باشد.
ملاکی مرتبط برای تفکیک بهره برداری های آموزشی و بهره برداری های تجاری امکان پذیر نمی باشد و بنابر وضعیت استفاده از معلومات مرتبط به طرح می بایست به جداسازی این فعالیت ها از امور تجاوزکارانه مبادرت نمود.ولی هدف از بهره گیری تحقیقات و آموزش ” جمع آوری معلومات درباره روند معروف و تفحص درجهت کسب اطلاعات و الگوریتم جدید درباره محصولات “.
2- آیین گذار بنا به شق مذکور برای بکارگیری از طرح های صنعتی با مقصود آزمایشی جایز تشخیص داده شده است. به این ترتیب در بند ( ج) ماده 15 قانون تصویب شده 1386 مرتبط با بکارگیری از طرح های صنعتی با مقصود آموزشی و بکارگیری خصوصی از آن ها و اینکه آیا بکارگیری های بالا پسندیده می باشد یا خیر مقرراتی به وجود نیامده است.
ماده 28 قانون تصویب شده 1386 با یاد گواهی حق انحصاری متاثر از ثبت طرح های صنعتی شامل طراحی ، عرضه و واردات، مقاصد تجاری استفاده کننده را لحاظ کرده است. به این ترتیب چنانچه بهره برداری از طرح های صنعتی به ثبت رسیده در جهت نیازهای خصوصی و غیرتجاری بکاربرده شود، قادر به نفی حقوق انحصاری دارنده طرح به شمار آید.
بخش آخر بند ( 1 ) ماده 26 توافق تریپس که فسخ حقوق انحصاری متاثر از ثبت طرح صنعتی را به اهداف تجاری منوط کرده است قادر است در گواهی فرضیه بالا قابلیت گواهی را دارا می باشد.
در موسسه حقوقی کریم خان برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره رایگان تخصصی ،در کوتاهترین زمان با مشاوران ما تماس حاصل نمایید.
دیدگاهی یافت نشد