شرکت تعاونی میان اشخاص حقیقی، در کارهای مرتبط به تولید و پخش ، برای توسعه اوضاع اقتصادی و اجتماعی به وسیله همکاری شرکاء با توجه به مقررات بخش تعاون تاسیس می گردد.در این شرکت ، تعداد شرکاء حداقل 7 نفر و حداقل تعداد هیات مدیره یا مدیران 1 نفر یا بیشتر می باشد و همچنین در حداقل سرمایه هیچ چارچوبی وجود ندارد. اندازه وظایف هر کدام از افراد شریک چنانچه سهامی باشند به اندازه مبلغ اسمی هر سهامدار و در صورت غیر سهامی بودن ،براساس رضایتمندی آنان در اساسنامه می باشد.
تنها افراد حقیقی، توانایی تاسیس شرکت تعاونی را دارند .براساس ماده 8 قانون بخش تعاونی :” افراد عضو در شرکت های تعاونی،شخصی حقیقی”می باشد.
مطابق قانون اساسی : ” بخش تعاونی مشمول موسسات تعاونی تولید و توزیع می باشد که بنا بر ضوابط اسلامی تاسیس می گردد.” ، شرکت های تعاونی شامل 4 گروه می باشد :
- شرکت های تعاونی تولید شهری
- شرکت های تعاونی توزیع شهری
- شرکت های تعاونی تولید روستایی
- شرکت های تعاونی توزیع روستایی
مطابق قانون بخش تعاونی ، تعاونی های تولید مشمول تعاونی هایی می باشد که در فعالیت های مرتبط به کشاورزی ، دامداری ، دامپروری ، پرورش و صید ماهی ، شیلات ، صنعت ، معدن ، عمران شهری و روستایی و عشایری و مانند این ها اقدام می نمایند.تعاونی های توزیع شامل تعاونی هایی می باشد که احتیاج کارهای تولیدی یا استفاده کنندگان عضو را در محدوده مصالح عمومی برای کاهش هزینه ها مهیا می نماید.
جایگاه شرکت تعاونی در قانون تجارت
براساس ماده 20 قانون تجارت،شرکت های تجاری که شرکت تعاونی را معارفه نموده و شرایط آن را در پنج ماده از مواد 190 تا 194 تصریح می نماید. با این همه مصوب نمودن قانون شرکت های تعاونی در سال 1350 و قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران در سال 1370 سبب تفکیک شرکت های تعاونی از قانون تجارت گشته است.این دو قوانین درخصوص شرکت سهامی خاص را با دگرگونی کمی بر شرکت تعاونی حکم فرمایی می کند.تغییرهای دارای اهمیت این می باشد که مغایر با شرکت سهامی هر شریک جدا از شمار سهم تنها یک رای می تواند دهد.
وجه امتیاز اساسی شرکت تعاونی با دیگر انواع شرکت
گونه مشترک شرکت های تجاری عبارت اند از : شریکای دارایی را فراهم می نمایند تا به وسیله آن فعالیت نموده و منافع به دست آمده از آن را در زمان های مشخص بین خود تقسیم بندی می نمایند.مقاصد شرکت تعاونی کسب منافع مادی می باشد ولی این منافع به عنوان سود ظاهر نمی گردد در حالی که با هزینه کمتر آشکار می شود.به طور نمونه فروشنده مواد غذایی محصولی را از تولید کننده خریداری می نماید و با سود 20% به استفاده کنندگان عرضه می نماید.
بنابراین برای مصرف کننده امکان پذیر نمی باشد که جهت تهیه خریدهای اندک به تولیدکننده رجوع نماید و در 20% سود مخصوص فروشنده صرفه جویی نماید ولی ساکنین یک محل می توانند با ایجاد سرمایه های جزیی شرکتی را تاسیس نمایند که خرید نیازهای عمومی از تولیدکننده و عرضه آن به شریکان شرکت به همان قیمت را فراهم نمایند.عضوهای شرکت با این سرمایه گذاری کوچک که حاصل خرید نیازهای روزانه با مبالغ ارزان می باشد که در نتیجه به سود آن ها می باشد . شایان ذکر است که در شرکتی با این اوصاف در انتهای سال مالی سودی برای تقسیم موجود نمی باشد.این خصیصه، باعث برتری شرکت تعاونی با دیگر شرکت ها می باشد.
ثبت شرکت کریم خان؛در جهت عرضه خدمات شرکت تعاونی برای یاری متقاضیان آمادگی کامل دارد.
دیدگاهی یافت نشد