نقص اظهارنامه ثبت طرح صنعتی

نکاتی در خصوص اظهارنامه ثبت طرح صنعتی

موسسه حقوقی ثبت کریم خان در این مطلب قصد دارد توضیحاتی در خصوص نقص اظهارنامه ثبت طرح صنعتی را به شما ارائه می دهد.با اشاره به ماده 83 آیین نامه مصوب 1387، مرجع ثبت همان طور که بعد از رسیدگی، اعتراضات و کاستی ها را در اظهارنامه و پیوست های آن مشاهده نماید، مراحل را به شکل کتبی و با ذکر جزییات به تقاضا کننده تحویل داده تا طی فرصت تنظیم در این آیین نامه مبادرت به برطرف کردن نقص نماید.مادامی که درخواست کننده در فرصت تنظیم شده قانونی به هر دلیل نتواند نقایص اشاره شده را رفع نماید، مرجع ثبت اظهارنامه را کنسل و موارد را به صورت کتبی با قید دلیل یا دلایل کنسل به درخواست کننده ثبت اعلام خواهد کرد.

همانگونه که در تبصره زیر ماده اشاره شده ، فرصت رفع نقص جهت درخواست ایرانی 30 روز و جهت درخواست خارج از کشور تا 60 روز از زمان اعلام به شمار می رود.در حالی که این زمانها قابل تمدید است .به موجب ماده 177 آیین نامه ، هرنوع تقاضا تمدید فرصت در ارتباط با مراحل ثبت اختراع ، طرح صنعتی و علامت اضافه بر زمان مشخص شده در قانون و این آیین نامه، میبایست بصورت کتبی به وسیله ی تقاضا کننده ارائه مرجع ثبت گردد . مرجع نام برده می تواند بعد از رسیدگی شرایط تنها جهت یک بار فرصت های مشخص شده در این آیین نامه را تمدید نماید. تمدید فرصت از سوی این مرجع به اطلاع افراد ذی نفع اعلام شود.

به منظور ماده 100 آیین نامه مصوب 1387 رئیس قوه قضاییه، تصمیم مرجع ثبت حاکی بر کنسل شدن اظهارنامه، ازطرف درخواست کننده قابل انصراف است. انصراف میبایست در دو نسخه به شکل کتبی و همراه با علت های و مستندات مرتبط و رسید مربوط به پرداخت هزینه رسیدگی به رد ثبت طی مدت 30 روز از زمان اعلام تصمیم ، از سوی مرجع ثبت به کمیسیون موضوع ماده 170 این آیین نامه ارائه شود.بعد از ثبت انصراف نامه ، نسخه دوم آن با ذکر زمان و شماره وصول به اعتراض کننده استرداد می گردد. فرصت نام برده جهت درخواست کننده مقیم خارج از کشور 60 روز می باشد.

با اشاره به تبصره زیر ماده 100 آیین نامه، در زمان کنسل شدن اعتراض در کمیسیون ، هزینه بررسی کنسل شدن ثبت قابل استرداد نخواهد بود.ترکیب اعضای کمیسیون و روش بررسی آن در ماده 170 تا 172 آیین نامه مصوب 1387 رئیس قوه قضاییه آمده است.

همانگونه که در ماده 170 آیین نامه آمده است ، در انجام بند ( ح ) ماده 17 و ماده 58 قانون، کمیسیونی مرکب از اعضاء زیر تاسیس می شود :

رئیس اداره ثبت اختراعات، اداره ثبت طرح های صنعتی یا اداره ثبت علائم تجاری براساس مورد
نماینده ای ازسوی مدیر کل اداره کل مالکیت صنعتی
یک کارشناس یا متخصص که در صورت نیاز می تواند خارج از سازمان باشد.

با دقت به تبصره ( 1 ) ماده 170 آیین نامه، ریاست کمیسیون با مسئولیت نماینده مدیر کل اداره مالکیت صنعتی قرار دارد.اتخاذ تصمیم در کمیسیون با توجه به تبصره 2 ماده فوق، با بیشترین آراء است . این تصمیمات جهت مرجع ثبت لازم الاجرا است.

کارشناس بررسی کننده نمی تواند نسبت به همان موضوع در کمیسیون شرکت نماید. ( تبصره 3 )
کمیسیون یک عضو علی البدل دارد که از میان کارشناسان و به وسیله ی مدیر کل اداره مالکیت صنعتی مشخص خواهد شد. ( تبصره 4 )
مادامی که حضور اعضاء کمیسیون لازم به پرداخت حق الزحمه باشد،بعد از تصویب مدیر کل اداره مالکیت صنعتی از محل اعتبارات سازمان تامین و پرداخت خواهد شد. ( تبصره 5 )

با توجه به ماده 171 آیین نامه، رئیس کمیسیون موضوع ماده بالا حداقل ده روز پیش از تاسیس جلسه کمیسیون، زمان تشکیل جلسه، ساعت و محل آن را حسب مورد به درخواست کننده ثبت یا دو طرف اختلاف و یا به نماینده قانونی آنان اعلام خواهد کرد ، این افراد می توانند در جلسه حاضر شوند.

همان گونه که در ماده 172 آیین نامه مصوب 1387، اشاره به کمیسیون بعد از بررسی ، تصمیم خود را به شکل مستند و مستدل اعلام می نماید. تصمیم کمیسیون از سوی مرجع ثبت به متقاضی یا به طرفین اختلاف ابلاغ شده و ظرف 60 روز از تاریخ ابلاغ قابل اعتراض در دادگاه صالح مقرر در ماده 59 قانون است. در این صورت معترض به تصمیم کمیسیون باید مبلغی را به شرح مذکور در جدول هزینه ها، به عنوان ودیعه در صندوق دادگستری گذاشته و رسید آن را ضمیمه دادخواست خود نماید. از مبلغ نام برده هنگامی که مخالف محکوم به بی حقی شود، خسارت طرف پرداخت شده و مادامی که طرف بیش از مبلغ نام برده خسارت دیده باشد ، جهت باقی مانده به دادگاه نام برده رجوع خواهد کرد.

هزینه اعتراض به رد اظهارنامه در کمیسیون موضوع ماده 170 آیین نامه، با توجه به جدول هزینه ها زمانی که اعتراض کننده شخص حقیقی باشد 500.000 ریال و برای اشخاص حقوقی نیز مبلغ 750.000 ریال مشخص شده است.درحالی که سپرده ارائه دادخواست لغو به دادگاه جهت اشخاص حقیقی 3.000.000 ریال و جهت اشخاص حقوقی نیز 4.500.000 ریال اعلام گردیده است.

با توجه به مطالب فوق نام برده نکات زیر لازم به گفتن است :

1- باآنکه احتیاط بنیاد شبه قضایی جهت بررسی به انتقادات پیش از ثبت طرح صنعتی با توجه به سیاست قضاء زدایی قابل دفاع به نظر می رسد؛ اما بند ( ح) ماده 17 و ماده 58 قانون مصوب 1386،این گنجایش و توانایی را ندارد تا بتوان با اشاره آن ها چنین کمیسیونی را ایجاد کرد . به خصوص این که موضوع بند ( ح ) ماده 17 قانون ” ثبت اختراعات طرح های صنعتی و علائم تجاری ” پروانه بهره برداری بدون رضایت مالک اختراع است و بندهای آن هیچ نوع ارتباطی با تشکیل کمیسیون ندارد. به هر حال مادامی هدف قانونگذار و وضع کننده آیین نامه پیش بینی چنین مکانیسم جهت بررسی به اعتراضات پیش از ثبت باشد بهتر است که در اصلاح قانون به طور کاملا واضح مورد پیش بینی قرار گیرد، تا کمیسیون با توجه به ارزش وظایف از جایگاه قانونی ملزم به برخوردار گردد.

2- تصمیم کمیسیون به عنوان یک بنیاد شبه قضایی مورد اعتراض در مرجع قضایی است. در این زمان اعتراض کننده میبایست مبلغی را که در آیین نامه احتیاط شده است به عنوان سپرده پرداخت کند تا در زمان محکومیت به بی قانونی ، از این محل خسارت وارده به طرف مقابل تهیه گردد. واضح است مادامی که خسارت وارده به طرف مقابل بالاتر از مبلغ سپره باشد اضافه فقط توسط ارائه دادخواست به دادگاه قابل تامین است.

در رابطه با اعتراض نسبت به تصمیم کمیسیون نکات زیر میبایست مورد توجه قرار گیرد :

الف- اعتراض طی فرصت تنظیم در ماده 172 آیین نامه صورت گیرد. ( 60 روز از تاریخ ابلاغ ) . درحالی به نظر می رسد که افزون بر زمان اعلام به ذی نفع ، زمان اطلاع او از تصمیم کمیسیون هم می تواند اوایل فرصت 60 روزه اعتراض باشد. بدین معنی با توجه به قسمت اخیر ماده 59 قانون مصوب 1386، مادامی که زمان اطلاع ذینفع از تصمیم کمیسیون به هر شیوه ی قابل اثبات باشد ذینفع می تواند به اعلام نکردن تصمیم کمیسیون اشاره کند و اوایل فرصت اعتراض را به موجب زمان اعلام قرار دهد.
ب- رسید پرداخت مبلغ سپرده به توضیح که در آیین نامه آمده است لازم است پیوست تقاضا شود.
ج- در دادخواست ارائه به دادگاه اجبارست که کمیسیون موضوع ماده 170 آیین نامه طرف دعوی قرار گیرد ؛ برای اینکه در آرای اکثریت که از سوی مرجع قضایی صادر شده است؛ تنها به لحاظ اینکه کمیسیون طرف دعوی قرار نگرفته قرار رد دعوی صادر شده است.

3- با توجه به ارزش تصمیماتی که در کمیسیون یادشده گرفته می شود ، ترکیب اعضای آن قابل دفاع به نظر نمی رسد و لازم است حداقل یک عضو کمیسیون از قضات باشد.
4- درحالی که در شرایط فعلی با توجه به تعداد کم اعتراضات نسبت به رد اظهارنامه های ثبت طرح های صنعتی احتیاط یک کمیسیون در حد لازم باشد در حالی که در زمان طولی و با بالا رفتن اعتراضات، احتیاط شعبه یا حتی شعب دیگر لازم است. بدین معنی در اصلاح قانون باید شرایط مورد توجه قرار گیرد؛برای اینکه در آیین نامه مصوب 1387 رئیس قوه قضاییه، احتیاط بیش از یک شعبه ممکن نخواهد بود.
5- در حالی که با هدف آسان تر شدن ثبت بین المللی طرح های صنعتی، جمهوری اسلامی ایران مجبور است به معاهده لاهه راجع به ثبت بین المللی طرح های صنعتی اضافه شود؛ ملزم این است در اصطلاح قانون در رابطه با چگونگی اعتراض درخواست کننده که در شکل معاهده ذکرشده تقاضای ثبت طرح صنعتی می نمایند، راهکارهایی احتیاط شود.
6- همانطور که در ماده 171 آیین نامه مصوب 1387 رئیس قوه قضاییه آمده است، رئیس کمیسیون موظف است که حداقل 10 روز پیش از تشکیل جلسه کمیسیون، زمان تشکیل جلسه، ساعت و مکان آن را براساس مورد به متقاضی ثبت یا به طرفین اختلاف و یا به نماینده قانونی آنان اعلام کند تا در صورت تمایل اشخاص فوق بتوانند در جلسه حاضر یا لایحه دفاعیه لازم را تامین و ارائه نمایند.

با اینکه وظیفه آمده ، کمیسیون اگر به وظیفه خود عمل نکند و جلسات رسیدگی بدون حضور درخواست کننده ثبت یا طرفین اختلاف تشکیل می گردد که این روش به حق دفاع تقاضا کننده یا طرفین اختلاف آسیب می زند و آن را نادیده می گیرد؛ چرا به هر حال رسیدگی در کمیسیون یکی از مراحل بررسی است که باید در آن حق دفاع افراد حفظ شود . عدم اطلاع جلسات رسیدگی به تقاضا کننده یا طرفین اختلاف و یا نمایندگان قانونی آن ها به هر دلیل و شرحی ای که باشد قابل قبول به نظر نمی رسد.