چگونگی ثبت اجباری و اختیاری علائم تجاری
موسسه حقوقی ثبت کریم خان در رابطه با ثبت اجباری و اختیاری علائم تجاری به شما توضیحاتی ارائه می نماید.علامت تجاری ابزاری است که به تاجر یا تولیدکننده جنس این مجوز را می دهد اجناس خویش را از اجناس دیگران تعیین نماید.در کشور ایران برای نخستین بار در سال 1304 مقرراتی جهت ثبت و حمایت علایم تجاری و صنعتی مصوب شد که بعدهادر سال 1310 روی آن تجدید نظر شد.علاوه بر قانون ذکر شده و آیین نامه اجرایی آن،ماده 249 قانون مجازات عمومی همچنین موردهایی را به منظور پشتیبانی علایم تجاری ثبت گشته پیش بینی کرده است.
ترویج علایم تجاری و گسترش فروش اجناس تحت علایم تجاری در تجارت بین المللی سبب شد که کشورهای گوناگون به منظور نگه داری تولیدات خود و بازداری از تجاوز سایرین به حقوق تاجران و مالکان صنایع قوانین بین المللی مقرر گردانند که علامت تجاری نه فقط در کشور آن ها از تجاوز محفوظ بماند بلکه در تمامی ممالک مورد پشتیبانی قرار بگیرد چرا که اجناس کارخانجات تنها در یک کشور فروخته می شود بلکه در کل دنیا ارائه می گردد و چنانچه کالای مورد یک علامتی مطلوبیت داشته باشد افراد به علامت ذکر شده عادت نموده و جنس یاد شده را درخواست می کنند.چنانچه سایر افراد اجناس تقلید شده که ویژگی های جنس اصلی را دارا نباشد به خریداران تحویل دهد افراد دیگر به آن جنس اعتماد و اطمینان نمی کنند و فقط تولید کنندگان آن ضرر نمی بینند بلکه مشتریان هم اغوا شده و افراد فریبکار و سودجو از معروفیت علامتی سوء استفاده نموده و جنس بد را جایگزین جنس مرغوب ارائه می دهند.این مورد به ویژه در رابطه با مواد دارویی و خوراکی و لوازم آرایش که به سلامتی و تندرستی و بهداشت جامعه مربوط می شود بسیار خطرافرین است.بدین سبب در انتهای قرن نوزدهم اتحادیه ای به منظور پشتیبانی مالکیت صنعتی میان چندین دولت ایجاد شد که به اتحادیه پاریس مشهور می باشد و هم اکنون بیشتر دولت ها به اتحادیه یاد شده پیوسته اند.هم چنین دولت ایران مطابق قانون 14 اسفند ماه 1337 به این اتحادیه پیوسته است.
تعریف علائم تجاری
طبق ماده ی 30 قانون ثبت علائم تجاری تصویب شده سال 1386 ،علامت و نام تجاری شامل موارد ذیل می گردند:
- علامت یعنی هر نشان قابل رویتی که این توانایی را داشته باشد محصولات یا خدمات افراد حقیقی یا حقوقی را از هم تفکیک نماید.
- علامت جمعی یعنی هر نشان قابل رویتی که با عنوان علامت جمعی در اظهارنامه ی ثبت معارفه گردد و این توانایی را داشته باشد مبدا و یا هرنوع ویژگی های دیگری مثل کیفیت کالا یا خدمات افراد حقیقی و حقوقی را که از این نشان زیر نظر صاحب علامت ثبت شده جمعی بهره مند می شوند تفکیک نماید.
- اسم تجاری یعنی نام یا عنوانی که معرف و تعیین کننده ی فردحقیقی یا حقوقی باشد.
ثبت اختیاری علائم تجاری
طبق تبصره 1 مقررات ثبت علائم تجارتی و اختراعات مصوب اول تیرماه 1310 ،ثبت علائم تجاری در ایران اختیاری می باشد ، جز در حالاتی که دولت آن را الزامی نماید. بنابراین، ثبت علائم تجاری بر اساس آئین نامه ی آن الزامی نمی باشد.یعنی اگر شخصی علامت برای محصول خود تعیین و استفاده نماید و آن را به ثبت نرساند قوانین و مقررات او را اجبار نمی کند.ولی ماده ی 2 این مورد را می افزاید:”حق استفاده انحصاری علامت تجاری تنها برای افرادی تعیین خواهد گشت که علامت خود را به ثبت نموده باشد”.
در نتیجه موسسات تجاری غیر از موردهایی که دولت آن را اجبار نماید،الزامی به ثبت علامت تجاری ندارند.اما حق استفاده انحصاری علامت برای آن ها مشروط و منوط به ثبت آن علامت می باشد یعنی افرادی که علامت خود را ثبت نکنند این اختیار را ندارند که از به کار بردن سایر افراد از آن علامت بازداری نمایند و بدین سبب تمامی تاجران و موسسات تجاری جهت مصون ماندن علامت خویش از تقلید و تقلب،علایم خود را ثبت می نمایند.
ثبت اجباری علائم تجاری
مطابق مصوبه ی سوم اردیبهشت 1328 هیاًت وزیران،ثبت علائم تجاری برای هر کدام از این موردها الزامی می باشد:
- داروهای مخصوص مورد استعمال پزشکی
- مواد غذایی که در پوشش و ظرف های ویژه ارائه می گردند
- آب های گازدار
- لوازم آرایشی که جهت استفاده ی مستقیم روی پوست انسان به کار گرفته می شود.
در نتیجه مطابق این ماده،کلیه ی اجناس دارویی و پزشکی و مواد غذایی یاد شده در آن آیین نامه،از جمله آن که در داخل ایران و یا در خارج تولید شده و وارد کشور گردد و در بازار تحت نام معینی که روی برچسب آن زده می شود به معرض فروش رسد می بایست دارای علامت صنعتی یا تجارتی به ثبت رسیده باشد و روی برچسب نکته های ذیل عنوان گردد:
- نام تجارتی و ادرس تولید کننده ی جنس با ذکر کشور مبدا
- شماره ثبت علامت در ایران
در ماده ی 7 آیین نامه اشاره شده است،برچسب تعیین شده در ماده ی 1 می بایست به گونه ای الصاق گردد که نتوان آن را از روی پوشش یا ظروفی که در آن جنس به معرض فروش می رسد به اسانی برداشت و تنظیم آن می بایست به صورتی باشد که اسم کشور مبدا و اسم و ادرس تولید کننده علامت و شماره ثبت و از هنگامی که وزارت بهداری اعلام نماید شماره و تاریخ مجوز فروش در ایران خوانا باشد.کلیه ی این نوشته ها که روی برچسب زده شده به اجناس خارجه امکان دارد به زبان بیگانه باشد ،استفاده از زبان فارسی هم اختیاری خواهد بود.
مطابق آیین نامه ی یاد شده،در سال 1342 وزارت اقتصاد آگهی ای را تحت عنوان(آگهی وزارت اقتصاد)در مورد اجرای قوانین آیین نامه نصب و ثبت اجباری علایم صنعتی روی اجناس طبی،خوراکی و آرایشی صادر نموده است.طبق این آگهی،تمامی داروهای مخصوص مورد استفاده ی پزشکی یا دامپزشکی،مواد غذایی،آرد های ویژه-چای های متنوع،کاکائو،شکلات،آب نبات،پنیر،مربا،ترشی،کره،روغن های متفاوت،مشروبات الکلی و غیر الکلی ،آب های معدنی یا گازدار،شربت ،آبجو،آب میوه،لوازم آرایش و زیبایی که برای استفاده ی مستقیم روی پوست و بدن انسان به کار گرفته می شود از قبیل صابون،خمیر،پماد،پودر،محلول،عطریات،ادکلن از جمله آن که در داخل ایران و یا در خارج تولید و وارد کشور می گردد باید با برچسبی که علامت صنعتی یا تجارتی به ثبت رسیده دارد موجود باشد ،به معرض فروش رسد.
ثبت علائم تجاری و اختراعات در اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی در تهران که یکی از ادارات ثبت می باشد.انجام می شود.ماده 6 مقررات ثبت علائم تجاری اداره ثبت علایم را شعبه ویژه ای از دفتر دادگاه شهرستان تهران می شمارد و بدین ترتیب اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی می تواند تصمیم هایی در رابطه با پذیرش یا عدم پذیرش علایم به عنوان شعبه دادگاه شهرستان اخذ نماید.
درخواست ثبت می بایست به زبان فارسی و در سه نسخه روی نمونه های چاپی ویژه ای که از جانب اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی در اختیار درخواست کنندگان گذاشته می شود به کار می آید.
دیدگاهی یافت نشد