شرکت سهامی به شرکتی گفته می شود که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها می باشد.
در ماده ( 2 ل. ا. ق. ت ) گفته شده است : ” شرکت سهامی یک شرکت بازرگانی محسوب می شود، ولو این که موضوع عملیات آن امور بازرگانی نباشد”.
بدین ترتیب شرکت سهامی را این طور تعریف می کنیم : ” شرکت سهامی شرکتی است که با رعایت مقررات قانون مدنی راجع به شرایط صحت قرارداد ها و قواعد قانون تجارت و ثبت شرکت ها و شرایط مورد توافق بین شرکاء ، برای امور انتفاعی اعم از تجاری و غیرتجاری تشکیل می شود. سرمایه آن نیز به سهام متساوی القیمت تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها و سود حاصله است “.
ماده (4) لایحه قانونی اصلاح بخشی از قانون تجارت می گوید : شرکت سهامی به دو نوع تقسیم می شود:
- نوع اول: شرکت هایی که موسسین آن ها بخشی از سرمایه شرکت را بواسطه فروش سهام به مردم تامین می نمایند این گونه شرکت ها،شرکت سهامی عام نام دارند.
- نوع دوم: شرکت هایی که کل سرمایه آن ها در زمان تاسیس منحصراَ به وسیله موسسین تامین شده است.این گونه شرکت ها، شرکت سهامی خاص نام دارند.
تمایز در فلسفه تاسیس
هر کدام از دو شرکت سهامی عام و خاص برای مقصد خاص و متفاوت ، موضوع مقنن قرار گرفته اند. شرکت نخست به عنوان راهکاری برای انجام فعالیت های تجاری به سرمایه بالاتر و حوزه گسترده تر کاری نیاز دارد. این شرکت با پذیرش عمومی سرمایه بواسطه پذیره نویسی از چند جهت به منظور بالا کمک می کند. دعوت همگانی به شکل طبیعی سبب بازگشت اشخاص بسیاری می شود که هر چند به تنهایی دارای مایه مالی کمی می باشند، اما با انباشت سرمایه های کوچک، دارایی زیادی فراهم می کنند که عموماَ بواسطه ساز و کارهای خصوصی، تامین آن یا غیرممکن و یا نیاز به تلاش زیادی دارد.همچنین ، فرصت دادن به مردم برای ورود به حوزه تجارت، سبب عضویت اشخاص تحت عنوان سهامدار در شرکت سهامی عام می گردد که عموماَ با شمار سهامداران شرکت سهامی خاص قابل مقایسه نمی باشد.
جمع ویژگی ذکر شده ، یعنی شمار گستره سهامداران خرده پا از یک طرف و محدودیت ارزش اسمی هر سهم حداکثر به ده هزار ریال در شرکت مذکور از سوی دیگر نماینگر نقشی می باشد که مقنن برای آن در حوزه اقتصاد در نظر داشته است. این نقش را می توان در به کارگیری سرمایه های کوچک و سرگردان برای اهداف بزرگ علاوه بر تسهیل فعالیت تجاری با منع محدودیت های متعارف از جمله مشروط نمودن انتقال سهام به موافقت مجامع و یا مدیران دید.
بنیادی ترین تفاوت تشکیل شرکت سهامی خاص و عام
مقنن با توجه به اهداف و کارکردهای شرکت های سهامی خاص و عام ، چگونگی تشکیل این دو شرکت را متفاوت دیده است. بنیادی ترین قیمت این تفاوت ، امکان پذیره نویسی و یا پذیرش عمومی سرمایه از طریق پذیره نویسی در شرکت سهامی عام و ممنوعیت بهره گیری از این راهکار در شرکت سهامی خاص می باشد.
پذیره نویسی را باید امتیازی به شمار آورد که مقنن براساس ملاحظات خاص مرتبط با شرکت های سهامی عام به این شرکت ارائه داده است. سازوکار ذکر شده به این دلیل امتیازی مهم تلقی می شود که راه های تامین سرمایه لازم برای تاسیس شرکت و یا فراهم آوردن نقدینگی مورد نیاز برای افزایش سرمایه در شرکت های تجاری، محدود و در عین حال بسیار پرهزینه می باشد. بر همین اساس، تجویز مراجعه به عموم آسان ترین و ارزان ترین شیوه جذب سرمایه به حساب می آید. علاوه بر مزایای ذکر شده، راهکار پذیره نویسی ، تعهدات و مسئولیت های حقوقی ناظر به دیگر روش های تامین سرمایه، از قبیل اخذ وام و تسهیلات از منابع بانکی یا مالی اعتباری و یا انتشار اوراق مشارکت را ندارد.
از طرفی، اعطای امتیاز ذکر شده مستلزم رعایت تشریفات و اقدامات دقیقی دانسته شده است که عدم رعایت هر یک از آن ها ممکن است موجبات بطلان اقدام و در نتیجه بطلان شرکت حتی بعد از ثبت را فراهم می کند. اخذمجوز انتشار آگهی پذیره نویسی فقط بعد از ارائه بعضی مدارک به اداره ثبت شرکت ها و احراز صحت و مطابق دادن آن ها با قانون از سوی مرجع ذیربط امکان پذیر می باشد، تا این امتیاز قانونی برای سوء استفاده اشخاص سودجو استفاده نشود. احکام و قواعد حاکم بر تاسیس، عموماَ آمره بوده و رعایت هر یک از آن ها اعمال دیگری و موثر در کل تاسیس شرکت است.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید.همکاران ما در ثبت کریم خان با افتخار در خدمت شما خواهند بود.
دیدگاهی یافت نشد