پس از ثبت اختراع یا اکتشاف از جانب دایره ثبت اختراع نوشته ای به شخص ارائه می گردد که در اصطلاح به آن ” ورقه اختراع ” می گویند ، این ورقه برای صاحب آن آثار ذیل را دارد :
- اول : براساس ماده 33 قانون ثبت علائم و اختراعات استفاده انحصاری ساخت ، فروش ، اعمال یا استفاده از اختراع برای مدت تقاضا ( 5 ، 10 ، 15 یا حداکثر 20 سال ) متعلق به صاحب ورقه اختراع است.
- دوم : صاحب ورقه می تواند حقوق خود را براساس سند رسمی به دیگری انتقال می دهد ، و این حقوق می تواند بواسطه ارث هم به دیگری انتقال یابد ، اما در هر حال انتقال میبایست ثبت شود.
- سوم : مراجعه به دفتر ثبت اسناد اختراع و تقاضای سواد مصدق از آن مانعی ندارد.
- چهارم : شخصی که در ابتدا تقاضای ثبت اختراع یا اکتشافی را به نام خود می کند مخترع است مگر خلاف آن در دادگاه اثبات گردد.
- پنجم : ورقه اختراعی که در خارج تحصیل شده باشد ، در صورتی در ایران اعتبار دارد که زمان آن به اتمام نرسیده باشد و برای باقی مدت در ایران تقاضای ورقه اختراع کند اما چنانچه پیش از ثبت ، شخصی در ایران اختراع یا اکتشاف را به گونه ای استفاده کرده باشد صاحب ورقه نمی تواند مانع از آن شود.
- ششم : هر گونه ادعایی نسبت به حق اختراع و اکتشاف میبایست در دادگاه های حقوقی و چنانچه جنبه جزایی داشته باشد ، در دادگاه های جزایی مطرح شود.
در موارد ذیل شخص می تواند به دادگاه مراجعه نماید:
- زمانی که اختراع ، جدید نباشد.
- زمانی که ورقه اختراع مخالف مقررات ماده 28 ثبت علائم و اختراعات باشد. ( مواردی که تقاضای ثبت مقدور نیست ).
- زمانی که اختراع مربوط به طریقه های عملی صرف بوده و عملاَ برای مقاصد صنعتی و یا فلاحتی استفاده نشود.
- زمانی که پنج سال از تاریخ صدور ورقه اختراع گذشته و اختراع به موقع استفاده عملی گذاشته نشده باشد.
- هفتم : ورقه اختراع به هیچ وجه برای قابل استفاده بودن و یا جدید بودن و یا حقیقی بودن اختراع مستند نیست و همچنین ورقه ذکر شده به هیچ وجه دلالت بر این نمی کند که تقاضا کننده یا موکل او مخترع واقعی است و یا شرح اختراع نقشه های آن صحیح می باشد.
ثبت کریم خان در ادامه این مقاله قصد دارد در خصوص حقوق خارجی سخن بگوید.
حقوق خارجی
طبق ماده 44 قانون ثبت علائم و اختراعات : ” نسبت به اتباع خارجه که در ایران تقاضای ثبت اختراع نموده و اقامتگاه آنان در ایران نباشد ، مقررات عهدنامه ای که با دولت متبوع آن ها منعقد شده باشد مرعی خواهد شد و اگر عهدنامه نباشد معامله متقابله خواهد شد ” .
علاوه بر ماده ذکر شده یک عهدنامه بین المللی به عنوان ” قرارداد پاریس ” در سال 1883 به تصویب دول عضو رسید ( تا سال 1968 م ، 78 کشور به اتحادیه پاریس ملحق شده اند و ایران نیز در سال 1337 ه. ش به این اتحادیه ملحق گردیده است ). قرارداد پاریس چندین بار مورد تجدید نظر قرار گرفته که آخرین بار آن در سال 1958 م در لیسبن ( پایتخت پرتغال ) بوده است.
اصول و نکات عمده قرارداد پاریس به شرح ذیل است :
- عنوان قرارداد عبارت است از : ” قرارداد پاریس برای حمایت مالکیت صنعتی “
- هدف از عقد قرارداد حمایت از نام ، علائم خارجی ، اختراعات و جلوگیری از رقابت نامشروع می باشد.
- اتباع خارجه عضو اتحادیه ، از لحاظ حمایت مالکیت صنعتی ، در کشورهای عضو از همان حقوقی بهره مند می شوند که اتباع داخلی دارند.
- ارائه اظهارنامه ثبت علائم یا اختراعات در یکی از کشورهای عضو در خصوص ورقه اختراع و مدل های اشیای مصرفی 12 ماه و در مورد اشکال و طرح های صنعتی و علائم کارخانه یا بازرگانی 6 ماه حق تقدم ایجاد خواهد کرد.
دیدگاهی یافت نشد