در این مطلب موسسه ثبت شرکت کریم خان قصد دارد در مورد تابعیت های شرکت تجاری مطالبی را در اختیار شما قرار دهد.
اقامتگاه به محل اقامت گفته می شود و اقامت در لغت به معنی درجایی مستقر شدن و به سربردن، در جایی آرام گرفتن ، برپاداشتن ، راست و معتدل کردن می باشد.
براساس ماده 1002 قانون مدنی، اقامتگاه هر شخص محلی است که شخص مذکور در آن جا سکنی گزیده و مرکز مهم امور او هم در آن جا باشد در صورتی که محل سکونت شخص غیر از مرکز مهم امور او باشد مرکز مهم امور او اقامتگاه به حساب می آید و ادامه می دهد که اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن ها خواهد بود بنابراین با تعریف ارائه شده در قانون مدنی مرکز مهم امور، اقامتگاه به حساب می آید اگر چه قانون مدنی از اقامتگاه شرکت های تجاری به وضوح یادی نکرده است اما با تعیین تکلیف نمودن شخصیت حقوقی به شکل مطلق برای وضعیت شرکت های تجاری راه کاری را نداده است و خاطر نشان کرده است که اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن ها خواهد بود که با این وصف میان ” مرکز مهم امور او ” و ” مرکز عملیات ” تفاوت چندانی وجود ندارد.
ارتباط هر شخص با محیط اطراف خود، محلی که در آن زندگی می کند یا کسب و کاری اشتغال دارد تحت عنوان اقامتگاه بررسی می گردد.در واقع اقامتگاه هر فردی از لحاظ حقوقی وابسته به محلی است که در آن جا ساکن است و خانواده یا شغل و منافع او در آن جا پیدا می شود که این وضعیت در اصطلاحات حقوقی اقامت نامگذاری می شود.

لزوم تعیین اقامتگاه در قرارداد شرکت تجاری

شرکا ممکن است در زمان انعقاد قرارداد شرکت تجاری در مورد محل استقرار مدیران شرکت، محل تشکیل جلسات، محل اجرای موضوع فعالیت شرکت و مواردی از این قبیل توافق کنند همچنین ممکن است تعیین این گونه موارد را به آینده موکول کنند و عرف نیز جهل به این امور را مخل به قرارداد به حساب نیاورند.همچنین، اهمیت حفاظت از حقوق اشخاص ثالث ایجاب می نماید که معین کردن مکانی تحت عنوان اقامتگاه به منظور ایجاد شرکت تجاری الزامی به حساب بیاید، هر چند که مکان معین شده به وسیه شرکا لزوماَ با مکانی که قانون گذار آن را اقامتگاه شرکت به حساب می آورد یکی نباشد. به بیانی دیگر برای دفاع از حقوق اشخاص ثالث در مقابل شخصیتی که وجود مادی ندارد منطقی به نظر می رسد که اجازه ایجاد شرکت تجاری بدون تعیین اقامتگاه صادر نگردد.

تابعیت شرکت تجاری

تابعیت در حقیقت یک رابطه سیاسی ، حقوقی و معنوی است که فرد را به دولتی مقنن ارتباط دهد.تابعیت در واقع یک رابطه ای سیاسی به شمار می رود زیرا از حق حاکمیت دولت سرچشمه می گیرد.همچنین،باید گفت تابعیت یک رابطه معنوی است زیرا کشور را از لحاظ اهداف و عادات و رسوم مشترکی دارند که به یک دولت پیوند می دهد.
در این مورد، ماده 1 قانون در مورد ثبت شرکت ها مصوب 1310 تصریح می نماید :
” هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد شرکت ایرانی محسوب می شود “.
در ماده 1 قانون ذکر شده برای به وجود آمدن تابعیت ایرانی یک شرکت نکاتی مورد توجه قرار گرفته است که عبارتند از :

  1. شرکت در ایران تشکیل شده باشد.
  2. مرکز اصلی شرکت در ایران باشد.
    بنابراین،براساس ماده 591 قانون تجارت، ” اشخاص حقوقی تابعیت مملکتی را دارند که اقامتگاه آن ها در آن مملکت است “.

دیدگاهی یافت نشد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *